(AD 26-6-2010)
'Dat gaat diep hoor, gedumpt worden door je eerste vriendje'
Superzangtalent Kim Hoorweg (17) vindt inspiratie in haar liefdesleed
ROTTERDAM- Kim Hoorweg geldt als een superzangtalent. Pas 17 jaar. Havo-diploma net op zak. Haar jazzcarrière zit al in de hoogste versnelling. Gisteren nog tussen de groten in het Michael Jackson herdenkingsconcert, vandaag weer die gewone vroegvolwassen puber, die niet altijd giechelt.
arno gelder
Wat is ze gegroeid! En - volwassen geworden. Drie jaar geleden was Kim Hoorweg nog een 14-jarige die, gezegend met een fantastische jazz-stem, niet wist wat haar overkwam: een platencontract, een optreden op North Sea Jazz, lyrische complimenten van collega Trijntje Oosterhuis - een kindster was geboren.
,,Maar ik ben nu niet meer het meisje dat alleen maar giechelend antwoord en alles altijd maar‘ superleuk’ vindt”, zegt Kim, dochter van jazzpianist Erwin Hoorweg. ,,Ik ben volwassener geworden. Schrijf nu mijn eigen teksten en als ik zing begrijp ik ook veel beter waarover. Het onschuldige is er wel een beetje af.”
Maar eerst móet ze even kwijt dat ze geslaagd is voor haar Havo aan de Academie voor Muziek en Dans in Rotterdam. ,,Pfff, ik ben zo blij. En nog mooie cijfers ook. Alleen voor economie een 4, maar dat kon ik weer goed ophalen met mijn 9.5 voor zang, haha. Voor die ene 4 heeft ze ook nog goed een excuus, vindt ze. ,,Ik moest de avond voor het economie-examen optreden in Emmen. Ik lag om half vijf ‘s nachts in bed. Ach, dat kijk ik morgenochtend nog wel even door, dacht ik. Maar ja, het was allang ochtend hè.”
O ja, en voor ze het vergeet - ze gaat ook op kamers, dicht in de buurt bij haar ouders. ,,Spannend natuurlijk, maar mijn vader zei al: ‘Als je geen geld meer hebt kom je maar eten’. En de was, die breng ik gewoon thuis hoor.”
Ze wordt beschouwd als hét jazztalent van Nederland, geprezen door Europe’s First Lady of Jazz Rita Reys (85), met wie Kim ooit het Duke Ellingtons duet In a mellow tone zong. Ze werkte samen met Candy Dulfer en Chance Howard, toetsenist van Prince, maar het heeft haar niet tot een nuffige jazz-diva gemaakt.
,,Schei uit zeg”, lacht ze. ,,Het is natuurlijk harstikke cool wat ik allemaal meemaak, maar ik ben niet een of ander verwend nest. Mijn ouders en mijn broertje Thomas houden me met beide benen op de grond. Ik weet al lang dat ik zangeres wil worden - als kleintje luisterde ik al naar platen van Ella Fitzgerald.”
Gisteravond nog zong ze tijdens het We All Love Michael-concert in Amsterdam The way you make me feel in een eigen arrangement, want Michael Jackson was ook haar idool, net als Stevie Wonder trouwens. En nog onlangs reisde ze met moeder Simone naar New York op uitnodiging van de vermaarde blinde zanger, gitarist en songwriter Raul Midón.
Kim: ,,Ik had hem, heel brutaal, tijdens zijn optreden een Nederland mijn cd gegeven. Later kreeg ik een mailtje van hem dat hij de plaat té gek vond. En werd ik uitgenodigd bij hem thuis in Baltimore.” Daar, in de tot studio omgebouwde kelder, gingen Kim en Midón (hij werkte samen met onder anderen Shakira, Herbie Hancock en Stevie Wonder) aan de slag met demo’s. Kim: ,,Hij was superlief, vond dat ik een prachtige stem had. Ik heb nog nooit zo’n gat in de lucht gesprongen.”
Met zijn adviezen ging Kim aan het werk. Ze schrijft haar eigen teksten die nu ‘meer diepte’ hebben. ,,Toen ik vijftien was schreef ik liedjes als You really got me now my love. Het gevoel dat je bij je eerste vriendje hebt onder woorden proberen te brengen. Ach, in die tijd vonden mensen dat ik Lush Life van Billy Strayhorn, een liedje over het leven een zuiplap, helemaal niet mocht zingen. Wat had ik nou helemaal meegemaakt? Nou, ik vind dat je echt niet zelf door de stront hoeft te zijn gegaan om over de schaduwkant van het leven te zingen. En wat bleek? Strayhorn schreef hij nummer toen hij 16 was.”
"Ik ben geslaagd, alleen voor economie een 4, dat kon ik ophalen met mijn 9,5 voor zang, haha"
Inmiddels heeft ze weer een vriendje, Sebastian, die illustratie aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam studeert, maar toen haar vorige vlam Nick er een punt achter zette werd Kim bezocht door een echte, aardedonkere ‘blues’. ,,Dat gaat diep hoor, gedumpt worden door je eerste liefde”, zegt ze. ,,Je denkt: ik vind nooit meer iemand. En huilen, huilen. Na een week zei m’n vader: ‘Nou is het wel mooi geweest Kim’. Ik heb nuchtere ouders. Maar met dat gevoel, dat verdriet en die emoties kun je wel wat in je teksten en muziek. Wat? Dat hoor je straks wel op m’n cd.”
