“Kim Hoorweg gaat er helemaal voor!” Jong Nederlands talent krijgt eye opener van Raul Midon en Catherine RussellStel je voor: je bent zeventien lentes jong, hebt al twee albums op je naam staan en krijgt les van vocaliste Catherine Russell (1956) en werkt met Raul Midon (1966) in de studio. Voor Kim Hoorweg is het werkelijkheid. De getalenteerde zangeres ontmoette haar helden in New York en staat in de herfst in het theater met een tribute aan Peggy Lee, de legendarische zangeres die overleed in 2002. Een drieluik van een bijzonder vocaal gezelschap met Hoorweg als middelpunt.
Tekst: Angelique van Os / Foto’s: Angelique van Os & Kathleen Midon
Kim Hoorweg weet precies wat ze wil. Ze is constant in beweging. Na de release van haar tweede plaat, My recipe for a happy life (2009), werkt ze continu aan nieuw eigen repertoire. En ze dacht, waarom benader ik niet twee van mijn voorbeelden, je weet nooit hoe een koe een haas vangt. Ze had immers voor haar tweede plaat ook al met Nederlandse grootheden gewerkt, zoals Trijntje Oosterhuis en Candy Dulfer.
Na enig e-mailcontact bleef het een tijdje stil, totdat vanuit het niets goed bericht kwam: Kim mocht naar New York om zangles te volgen van de kundige Russell, die tevens op het North Sea Jazz festival te zien was. Daarnaast werd de Rotterdamse in de thuisstudio van de hartelijke zanger en gitarist Raul Midon ontvangen waar ze samen aan twee stukken hebben gewerkt.
Kim Hoorweg“
Ik heb nog nooit zoveel geleerd in een korte tijd. Het was super inspirerend om met Cahterine Russell en Raul Midon te mogen werken. Ik wilde graag les van Catherine volgen omdat ik bezig ben met de voorbereidingen van een tribute aan Peggy Lee samen met de Houdini’s. Catherine is een van de weinige vocalisten die de oude stijl jazz uit de jaren ’30 en ’40 op een traditionele en frisse manier vertolkt. Het zit in haar bloed. Wat wil je met een vader die met Louis Armstrong heeft gewerkt en een moeder die veel gevraagd bassiste en vocaliste is. Catherine gebruikt zelfs de authentieke instrumenten uit die tijd. Daarnaast kent Cahterine het repertoire van Peggy Lee als geen ander. Ik heb haar simpelweg een mailtje gestuurd en ze reageerde daar enthousiast op.”
Private in public“
In april ben ik dus naar New York gegaan. Alleen de stad laat al een enorme indruk achter en Catherines studio zit midden op Times Square. Ik was erg zenuwachtig, maar toen we eenmaal bezig waren kon ik me wel ontspannen. Ik heb veel gehad aan de bewustwording van zang en tekst, wat Catherine ‘Private In public’ noemt. Omdat ik al vanaf jonge leeftijd optreed, sta ik soms heel vragend op het podium. Alsof ik om begrip vraag. Grote artiesten geven zich juist helemaal bloot. Dat is speciaal voor het publiek, omdat ze het gevoel krijgen dat de artiest voor hen persoonlijk zingt. Dat verwijst naar Private in public. Dit heeft impact op de tekstinterpretatie. Je kunt iets heel intiem zingen en je op een persoon richten, waardoor het hele publiek reageert. Alsof je met z’n allen in de huiskamer zit. Peggy Lee deed dat fantastisch. Zij was heel sexy en kon het publiek volledig om haar vinger winden. Ik moet dat natuurlijk nog ontwikkelen, maar Catherine heeft me daarbij goed geholpen. Eerder richtte ik me puur op de muzikaliteit. Ik was bang om fouten te maken. Nu weet ik dat iedereen wel eens een fout maakt. Presentatie leer je niet zomaar, dat moet je van nature hebben of ontwikkelen. Daar ben ik nu erg mee bezig. Ook begrijp ik bepaalde teksten nu veel beter. Toch valt er nog zoveel te ontwikkelen, ik kijk uit naar oktober. Dan zit ik op het conservatorium in Rotterdam en ga ik weer met Catherine aan de slag.”
Oorsprong“
Het repertoire van Peggy Lee is enorm. De door mij uitgekozen songs heb ik samen met mijn vader Erwin gearrangeerd. Alles is anders dan het origineel. Ik heb het mezelf helemaal eigen gemaakt.Door de lessen van Catherine weet ik nu waar de oorsprong van de songs vandaan komt. Dat moet je eerst kennen voordat je je iets eigen kunt maken. Catherine heeft mijn eigen versies nog niet gehoord, dus ik ben heel benieuwd wat ze er van vindt.”
Open “Bij Catherine had ik het idee dat ik me moest bewijzen, bij Raul Midon leek dat nog erger omdat we samen aan twee eigen songs zouden werken. Ik vind hem een te gekke artiest en omdat we beiden bij dezelfde platenmaatschappij zitten (Universal, red.) kon ik hem vrij gemakkelijk benaderen.Hij had de nummers uitgekozen uit een serie demo’s die ik hem had gestuurd. Die stukken heb ik opgenomen met twee jonge muzikanten, Efraïm de Nijs (d) en Bill Scott Mookhoek (b). Gelukkig was er genoeg tijd om elkaar een beetje te leren kennen. Raul is heel open, ook over zijn blindheid. Hij is samen met zijn tweelingbroer te vroeg geboren en blootgesteld aan te fel licht in de couveuse waardoor ze blind zijn geworden.In zijn studio werkt hij met diverse afstandbedieningen voorzien van braille en met een computer die stemherkenning heeft, waardoor hij zijn studio volledig zelfstandig bestuurt. Raul heeft er wel hard aan moeten werken om alles goed te onthouden. Als hij bijvoorbeeld iets op een verkeerde plek teruglegt of iets gaat kapot, dan is het lastig om het weer terug te vinden of te repareren. Door hard te werken heeft hij ook zijn gehoor sterker ontwikkeld, want dat mensen denken dat je gehoor beter is wanneer je blind bent is een fabeltje. Ook daar moet je moeite voor doen.”
“
Voor mij had hij ook moeite gedaan, want toen we aan de slag gingen had hij al aanvullingen bedacht op mijn songs. Raul nam heel erg de leiding, wat erg prettig was. Ook de tekst had hij heel poëtisch aangepast. Met name het werken aan de tekst was echt een opsteker voor me, daar heb ik heel veel aan gehad. Tekstinterpretatie heeft nu veel impact op mijn denkwijze en dat is soms essentiëler dan muzikaliteit. Met een goede tekst draag je een song. Dat heb ik door mijn bezoek aan New York wel goed in mijn oren geknoopt.”
Raul Midon over Kim“
Ik had al een klik met Kim toen ik haar na afloop van een concert in Amsterdam ontmoette vorig jaar. We hebben regelmatig gebeld en ik ben onder de indruk van haar kwaliteiten. Ze is een uitzonderlijk talent en heel erg down to earth. Muziek zit in haar bloed, maar ondanks haar jonge leeftijd is ze oprecht geïnteresseerd in anderen. Ze weet precies waar ze staat en wat ze wel en niet kan. Kim is ontzettend leergierig en ik had niet verwacht toen ik haar uitnodigde dat ze de moeite nam om helemaal naar mij in de VS toe te komen. Ze heeft een enorme drive om zichzelf te ontwikkelen. Er zijn weinig tieners die een dergelijk hoge spanningsboog van concentratie hebben zoals Kim. Ze gaat er helemaal voor!“
Voorbestemd“
Ik kon haar vooral ondersteunen bij het verder uitwerken van de songs. We focusten ons op de structuur, tekst en energie. Ze doet er goed aan om meer te gaan lezen. Om te weten wat ze zingt en wat ze overbrengt op de luisteraar. We hebben erg hard gewerkt in een paar dagen tijd en het resultaat mag er zeker zijn! In de toekomst gaan we zeker meer samenwerken en mogelijk ook samen optreden. Dat is voorbestemd. Gek misschien voor wie mij beter kent, want ik sta voornamelijk alleen op het podium. Ik heb totale vrijheid als ik solo speel. Ik hoef met niemand rekening te houden. Maar het is te gek om met anderen te musiceren en een eer om met helden als Stevie Wonder te mogen werken. Na drie albums State of Mind (2005), A World within a World (2007) en Synthesis (2009), sta ik nu op een punt in mijn carrière dat ik graag muziek wil ontdekken en ontwikkelen met anderen. Ik ben volop aan het schrijven en touren. In de zomer speel ik met Marcus Miller in Frankrijk en op 3 september sta ik op de eerste editie van North Sea Jazz Curaçao. Hopelijk komt Kim dan ook…..”
Catherine Russell over Kim “
Het was een gekke gewaarwording: ben je in Rotterdam om op te treden op het North Sea Jazz festival en de eerste persoon die je bij toeval tegenkomt is Kim Hoorweg. Ze fietste voorbij en zag me lopen op straat. Dat was een spontaan weerzien. Kim is echt geweldig. Ze is een zeer getalenteerde jonge artiest. In New York maakte ze echt indruk op me. Ze heeft haar eigen stijl en weet precies waar ze mee bezig is, zowel vocaal, als op theoretisch gebied. Toen ze bij mij langskwam heb ik vooral gekeken hoe ze zich beter kan ontwikkelen en verdiepen in het repertoire van Peggy Lee, want ik heb haar muziek veel bestudeerd. Op mijn laatste album, Inside this heart of Mine dat in april is verschenen, heb ik ook een nummer van Peggy uitgevoerd, getiteld All the cats join in. Samen hebben we eerst gekeken wat we zo bijzonder aan die vrouw vinden. Ik vind de eenvoud van melodieën waarmee Peggy Lee zong fantastisch, evenals de sensualiteit die ze in haar zang en tekstvertolking verwerkte. Haar zwoele, fluwelen sound is prachtig. Het was een zeer sterke onafhankelijke vrouw met een enorm gevoel voor ritmiek en swing. Ze gebruikte haar stem als een instrument. Kim en in vinden dat zelf ook te gek om te doen. Vandaar dat tijdens onze lessen, hier de nadruk op lag. Ik probeer zelf ook nog de zachte en ingetogenheid waarmee zij zong te ontwikkelen. Het is moeilijk om op een intieme manier de sound van je stem te kunnen gebruiken wanneer je veel power en blues in je stem hebt. Peggy Lee beheerste allerlei facetten in stijlen en sound. Ik probeer in mijn eigen shows altijd de verschillende kanten van mijn stem te laten horen. Dat is een grote uitdaging.”
Vastbesloten“
De hunkering naar ontwikkeling heb ik zeker gemeen met Kim. Ik vind de kwaliteit en het gemak verbazingwekkend waarmee dit Nederlandse meisje zingt. Ze beheerst de teksten goed en heeft een goede repertoirekeuze gemaakt. Ik denk dat we een ongelofelijk veel hebben gedaan in die twee dagen en kijk uit naar de volgende les in de herfst. Ik verwacht dat ze zich over een paar maanden behoorlijk ontwikkeld heeft in het eigen maken van het Peggy Lee repertoire en de representatie daarvan. Het is een serieuze dame die vastbesloten is om te bereiken wat ze voor ogen heeft. Ik wil ook zeker proberen om naar een van haar shows te gaan zodat ik haar feedback kan geven. Ik hoop dat we binnenkort een keer samen een duet kunnen zingen van Peggy Lee.”
Het is knap dat Kim als soloartiest al zover gekomen is. Voor mij duurde dat veel langer, ondanks dat ik ook uit een zeer muzikale familie kom. Ik zong jarenlang in koren, speelde bij bluesbands en was achtergrondzangeres van Peter Gabriel tot David Bowie. Ook te gek, maar een hele andere positie. Nu durf ik mezelf eindelijk op de voorgrond te zetten. Kim heeft uiteraard nog genoeg te leren, maar ze heeft alles goed voor elkaar. Ik ben blij dat ik haar daarbij kan helpen en ik hoop dat we lang bevriend kunnen blijven.”
In Jazz 5 kunt u meer lezen over Catherine Russell in een interview met Eddy Determeyer.
