Kim's BLOG: januari 2011

"interview met vocaliste Kim Hoorweg"

Door: Guido van Dieren

Onlangs vond het evenement Holland Got soul plaats in paradiso. Gedurende drie dagen stonden in Paradiso de crème de la crème van de aanstormende Nederlandse soul talenten op het podium. Een van de deelnemers aan dit event was Kim Hoorweg. Kim is de dochter van Houdini’s pianist Erwin Hoorweg en kreeg op haar 14-jarige leeftijd een contract aangeboden bij het beroemde Amerikaanse platenlabel VERVE. Tevens trad ze op jonge leeftijd op in de Heineken Music Hall met het Metropole Orkest en Trijntje Oosterhuis, en tijdens het North Sea Jazz Festival 2007. Kim heeft inmiddels twee cds uit “Kim is Back” en “My Recipe for A Happy Life”.

Je wilde toen je jong was niks van jazz hebben. Waar luisterde in die periode naar?

Naar de muziek die toen in de top-40 stond. Dus dingen als “Destiny’s Child” en Christina Aguilera en Kylie Minogue. Maar thuis werd er uiteraard al heel veel jazz gedraaid.
Ik herken de laatste tijd ook ineens dingen die ik vroeger altijd thuis hoorde, zoals een hele mooie CD van Pat Metheny, ik had alleen nooit geweten dat ik dat later zelf zou gaan luisteren.

Hoe ben je uit eindelijk met jazz in aanraking gekomen en wie waren je eerste helden ?

Ik ging vroeger zo nu en dan eens met mijn moeder mee naar een optreden van mijn vader. En dan was ik ergens in een hoekje alleen maar aan het keten met mijn kleine broertje. En uiteindelijk ben ik toen Cello gaan spelen, want mijn liefde voor muziek is er altijd wel geweest. Toen ik meeging met mijn vader toen hij met het “Nieuw Simfonietta Amsterdam” en Trijntje Oosterhuis werkte en ik een hele andere vorm van jazz hoorde was ik ineens compleet om, en vond ik liedjes als “All of me” en “Summertime” en “Billie’s Blues” helemaal te gek en wilde ik in plaats van “Beautiful” van Christina Aguillera “Summertime” zingen van Gerschwin. Dat kwam omdat Trijntje alle liedjes op een hele leuke manier zong, waardoor het ineens bijna pop leek, en dat in combinatie met de sound van het orkest en de “Houdini’s” was waanzinnig.

Je bent door de pers regelmatig als het nieuwe jazz talent bestempeld. Wat doet dat met je? Voel je daardoor extra druk op je schouders?

In het begin helemaal niet. Ik was totaal niet met anderen bezig en ik vond het gewoon leuk om jazz te zingen. Ik was ook helemaal niet van plan om beroemd te worden of zangeres te worden. Ik deed het gewoon omdat ik er zo veel plezier in had. Toen ik een platencontract kreeg, werd het allemaal een stuk serieuzer en in dat zelfde jaar zong ik op het “North Sea Jazzfestival”. Ik was toen ook nog veel te jong om me druk te maken om kritiek van anderen. Naarmate ik ouder word begin ik steeds vaker zenuwachtig te worden voor dingen. Maar dat voelt goed. Goede adrenaline is dat haha.

De eerst cd is een tribute to Ella Fitzgerald vanwaar viel de keuze op Ella?

Ik vond Summertime een mooi liedje en ging zoeken in de kast van mijn ouders, en de eerste CD die ik vond was die van Ella met al het Gerschwin repertoire. Billie Holiday snapte ik nog niet zo goed toen, en Ella zingt alles heel licht en mooi. Later ben ik veel meer jazzzangeressen gaan waarderen, en ging ik steeds meer de waarde van tekst inzien. Nu ben ik gek op Billie Holiday. Ella was voor mij een hele positieve, fijne zangeres, en de arrangementen op die plaat van Nelson Riddle maken het zo sprookjesachtig. Ik heb die CD helemaal grijsgedraaid. En toen er aan mij werd gevraagd welke liedjes ik leuk vond, waren die (bijna) allemaal van die CD.

Onlangs heb je ook een tribute to Peggy Lee gedaan. Vanwaar Peggy.

Peggy Lee is een soort zangeres die je tegenwoordig bijna niet meer hoort. Ze zingt de tekst alsof je naar een verhaaltje aan het luisteren bent, die ze je zachtjes influistert terwijl je bij een openhaardje zit. Alles komt aan en elk woordje heeft aandacht gekregen en dat is zo speciaal. Tegenwoordig moet je songteksten opzoeken om uberhaupt nog te willen verstaan waar het liedje over gaat. En dan sla je denk ik de plank een beetje mis als zangeres. Daarbij vind ik de groove en klank die de Houdini’s samen hebben zo bijzonder, en sluiten de arrangementen daar helemaal bij aan.

Zijn er nog andere artiesten waarvan je denkt daar zou ik ooit weleens een “tribute to” voor willen doen?

Jeetje, dat is een moeilijke…. Ik heb zoveel helden en voorbeelden.

Op de tweede cd ben je begonnen met het schrijven van eigen teksten al dan niet met je vader Erwin Hoorweg. Hoe gaat het schrijven van een nummer in zijn werk voor jou.

Ik schrijf elke dag, want ik kan helaas niet wachten tot ik ooit een keer een geniale ingeving krijg. Ik ga er elke dag even voor zitten, en dan ontwikkelt alles zich vanzelf. Je bent er elke dag even mee bezig en dat houdt het hele proces op gang. Ik begin bijna altijd met het muzikale deel, en vrijwel nooit met de tekst. En dan komt er langzaam een tekst bij tewijl ik bezig ben. Maar alles begint eigelijk met een ideetje wat ik wel leuk vind, en waar ik op verder ga. Het nadeel van deze manier van werken is natuurlijk wel dat je er zo nu en dan niet uitkomt. Maar dan ga ik altijd iets anders doen, of door, of ik laat het horen aan iemand zodat je weer nieuwe ideeen krijgt.

Wat inspireert jou tot het schrijven van een tekst.

Alles wat ik meemaak, of zou willen dat ik meemaak. Alle mensen om me heen, en natuurlijk alle muziek om me heen. Boeken, en gedichten of teksten van anderen. Letterlijk alles. Films, tekeningen, gesprekken met mensen, mensen op straat, dromen, echt alles haha.

Naast dat je met je vader aan teksten werkt, begreep ik dat je moeder je manager is. Hoe is het zo close samen te werken de familie?

Het is heel erg fijn. Mijn familie zijn de mensen die alles voor mij over hebben en die ik helemaal vertrouw. Zo weet ik van mijn vader dat hij altijd eerlijk zal zijn. Als ik een liedje heb gemaakt waar ik helemaal van ondersteboven ben, en hij niet, dan zegt hij dat. Dat is wel eens moeilijk natuurlijk. Maar de leukste keren zijn de keren dat ik iets aan mijn vader laat horen, en hij ontroerd raakt omdat we allebij weten waar het over gaat. Dat heb je als je muzikale leider ook je vader is. En we vertrouwen elkaar, dus als ik een idee heb, en mijn vader ziet het niet zo zitten, dan proberen we het toch omdat we van elkaar weten waar we goed in zijn. Natuurlijk is het niet altijd rozen en maneschijn. Soms is het ontzettend stressen, en we zijn allemaal heel fanatiek en daarom lopen ruzietjes wel eens hoog op, want iedereen in de familie is ontzettend eigenwijs haha.
Maar het allerleukste is dat we met zijn 3en een team zijn, en sinds kort met zijn 4en, want mijn broer is nu bezig met fotografie en maakt te gekke foto’s bij mijn optredens. We doen alles samen en gaan er helemaal voor, en daarom ben ik waar ik nu ben.

Wat heb je meegekregen van de ervaring van je ouders in de muziekwereld

Dat je heel erg hard moet werken en studeren om ergens te komen ookal heb je talent….En dat je altijd moet gaan voor kwaliteit. Mijn vader heeft me al sinds ik klein was geholpen met studeren. Hij heeft me altijd gezegd geen krantenwijkje te nemen of bij de kledingwinkel te gaan werken, maar al je tijd in muziek te steken. En al die uren die je er nu in stopt krijg je later terug zei hij. En dat is allemaal uitgekomen natuurlijk. Je studeert veel en werkt hard, maar ik heb intussen zoveel bijzondere dingen meegemaakt, dat ik daar nooit spijt van heb gehad. Bovendien hou ik niet eens zo van met z’n allen in een discotheek rondhuppelen haha.

Wat is naast het feit dat de eerst cd geinspireert is op Ella Fitzgerald en de tweede cd bestond uit eigen geschreven nummers nog meer het grote verschil voor jou tussen de eerste en tweede cd?

Een enorm verschil in ervaring en leeftijd natuurlijk. Ik was tijdens mijn eerste CD pas 13, en was nog maar net bezig met jazz. Ik kreeg vlak daarna een enorme boost, en begon alleen maar naar Stevie Wonder, Marvin Gaye, Chaka Khan en zo nog een aantal zangers/zangeressen te luisteren. Ik ontdekte heel erg veel, en leerde ontzettend veel. Door te spelen met te gekke muzikanten groei je heel snel. Ze gooien je elke keer weer in het diepe, en op een gegeven moment kon ik steeds beter reageren. Die tijd was heel bijzonder, omdat ik toen pas begon in te zien wat zingen allemaal is. En schrijven. Het is maar 3 jaar later, maar het is een hele belangrijke periode voor mij geweest waarin ik heel erg veel heb geleerd. Dat hoor je in de liedjes terug. Ik kreeg veel meer een beeld van wat ik wilde, en wat voor een bezetting, wat voor sound, welke voorbeelden etc.

Het afgelopen jaar is een bijzonder jaar voor je geweest. Je bent geslaagd voor je examen en je bent een aantal weken naar Amerika gegaan om daar te werken met Catherine Russell en Raul Midon. Hoe is dit contact tot stand gekomen?

Catherine heb ik voor het eerst zien optreden in het Bimhuis. Ze speelde daar 2 sets met haar pianist Mark Shane. Dat was waanzinnig. Ik heb na afloop met haar gepraat, en zei dat ik heel graag les van haar zou willen. Ze vond het een leuk idee en toen ik ook echt via de mail voorstelde om naar New York te komen, was ze heel enthousiast. Dat was een te gekke ervaring. Raul speelde in de melkweg, en ik zou hem ontmoeten. Het klikte meteen en ik heb hem mijn CD meegegeven met het idee dat het toch nooit zou lukken. Na een paar maanden kregen we ineens een mailtje, dat Raul mijn CD had geluisterd en dat hij het te gek vond. Toen hebben we het meteen geprobeerd te combineren, en ben ik 3 weken met mijn moeder naar New York gegaan, om te werken met Catherine Russell en te schrijven met Raul Midon!

Hoe was het werken met zulke grootheden en wat heb je meegekregen van beide artiesten.

Het leukste is dat ze allebei een voorliefde hadden voor jazz. Catherine’s vader was de orkestleider van Louis Armstrong en haar moeder was een waanzinnige bassiste/zangeres en heeft o.a. met Quincy Jones en the Duke Ellington Orchestra gewerkt. Ze heeft me heel erg geholpen met het brengen van een liedje. Zolang ik het voel, voelt iedereen het, en dat doet Peggy Lee zo goed zei ze. Met Raul was onbeschrijfelijk. Hij is minstens zo fanatiek als wij, en houd heel erg van jazz. Hij kent alle jazzcats en is een brok talent. Met hem werken was een eer, en zal ik nooit meer vergeten.

Ik begreep dat je met Raul midon aan het schrijven bent geslagen onder andere voor de nieuwe cd. Wat kunnen wij daarvan verwachten? En wat kunnen wij verwachten van de derde cd.

Dat zeg ik niet ha-ha. Maar het wordt heel bijzonder!

Door welke hedendaagse artiesten wordt je beinvloed?

Ik vind op dit moment Soulive te gek, The RH-Factor, en Eddie Vedder, maar ook John Mayer. Zijn nieuwe CD vind ik te gek. En The Bad Plus vind ik een super leuk bandje.

De Nederlandse jazz en soul artiesten staan de laatste jaren meer in de schijnwerpers. Een event als Holland got Soul draagt hier aan bij wat verwacht je van dit event

Ik vond het een te gekke avond met heel erg veel talent. Super leuk ook dat dat allemaal uit Rotterdam komt. Het leek wel een grote familie in de kleedkamer haha.
Ik vind het heel goed dat er zo iets is voor die muziek. Ik heb vooral gemerkt dat er onwijs veel talent rondloopt. Iedereen was te gek.

Wie zijn voor jou de Nederlandse jazz en soul talenten van dit moment. Op wie moeten wij de komende jaren letten?

Leona Philipo, Ntjam Rosie, Shirma Rouse en Esperanzah. Ze zijn allemaal heel eigen en te gekke zangeressen.